Srpska pravoslavna crkva i vernici danas proslavljaju Svetog Savu, praznik posvećen prvom srpskom prosvetitelju i arhiepiskopu Srpske pravoslavne crkve. Ovaj dan se u školama slavi kao školska slava.
Sveti Sava je rođen oko 1175. u Rasu blizu današnjeg Novog Pazara kao treći sin župana Stefana Nemanje i Ane Nemanjić. Zvao se Rastko sve do 1192. kada se zamonašio i dobio ime Sava. Njegovi roditelji su mu se kasnije pridružili i zamonašili se. Otac je dobio ime Simeon a majka Anastasija. Otac i sin će kasnije osnovati manastir Hilandar na Svetoj Gori. Sveti Sava je podizao manastire i osnovao škole koje su prve pružale obrazovanje širokom sloju stanovništva i doprinele razvoju obrazovanog i prosvetljenog društva.
Početkom 13. veka Srbija je pod vladavinom Nemanjića doživela procvat. Kada je Savin najstariji brat krunisan i time postao Stefan Prvovenčani, dve godine kasnije je sveti Sava postao prvi srpski arhiepiskop Srpske pravoslavne crkve koja postaje autokefalna.
Pored duhovnog nasleđa, Sveti Sava je ostavio trag i u književnosti. Njegova najveća dela ,,Žitije Svetog Simeona“ i ,,Nomokanon“ predstavljaju temelj srpske srednjovekovne književnosti, književne tradicije i pravnog sistema.
Sveti Sava se upokojio 1235. a njegove mošti su najpre bile u manastiru Mileševa. Za vreme Sinan-paše one su spaljene 1594. na Vračaru. U znak sećanja na ovaj događaj, na ovom mestu u Beogradu podignut je Hram Svetog Save.